Από τα πιο λεπτά θέματα που απασχολούν κατά καιρούς τον Δήμο μας είναι οι αναγκαστικές απαλλοτριώσεις οικοπέδων για την κατασκευή σχολικών συγκροτημάτων. Μακροχρόνιες δικαστικές διενέξεις μεταξύ των πολιτών – νομίμων ιδιοκτητών των υπό απαλλοτρίωση οικοπέδων και του Δήμου, ταραχώδη δημοτικά συμβούλια αλλά και εντάσεις, έριδες, διαπληκτισμοί και φασαρίες με πρωταγωνιστή (και εδώ) τον Δήμαρχο Σ. Δανιηλίδη.
Το πρόβλημα έχει δύο όψεις : από τη μια η επείγουσα ανάγκη για την εξεύρεση ελεύθερων χώρων, οι οποίοι θα χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή νέων σχολείων. Από την άλλη το αίτημα των ιδιοκτητών των απαλλοτριούμενων ακινήτων, που είτε αρνούνται την απαλλοτρίωση των ιδιοκτησιών τους είτε διεκδικούν δίκαιη και εύλογη αποζημίωσή τους.
Ποια είναι η ουσία του προβλήματος ; Είναι γνωστό ότι οι δικαστικές αποφάσεις που καθορίζουν την τιμή μονάδος δηλαδή το ύψος της αποζημίωσης των ιδιοκτητών των υπό απαλλοτρίωση οικοπέδων, κυμαίνονται, συνήθως, στο 50 – 70 % (!!!) της αγοραίας αξίας των ακινήτων. Οι πολίτες δηλαδή αναγκάζονται να πουλήσουν την ιδιοκτησία τους στον Δήμο σε τιμή πολύ μικρότερη από την πραγματική της αξία. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις ο Δήμος λειτουργεί ως φορέας δημόσιας εξουσίας, επιβάλλει με συνοπτικές διαδικασίες τις αποφάσεις του στους πολίτες και εξαγοράζει τις απαλλοτριούμενες ιδιοκτησίες σε τιμές κατά πολύ μικρότερες των πραγματικών. Οι πολίτες λοιπόν εύλογα καταρχήν διαμαρτύρονται για την άδικη μεταχείρισή τους και ο Σ. Δανιηλίδης «νίπτει τας χείρας του» εκ του ασφαλούς και οχυρώνεται πίσω από τις αποφάσεις των Δικαστηρίων. Με άλλα λόγια η πολιτική την οποία εφαρμόζει είναι η λογική της αγοράς και των ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων, η λογική που λέει πως όσα λιγότερα πληρώσει ο Δήμος τόσο το καλύτερο. Ο Δήμος όμως δεν είναι ιδιώτης, πρέπει να είναι και αποτελεσματικός αλλά και κοινωνικά ευαίσθητος.
Το πρόβλημα αποκτά άλλη διάσταση όταν (και αυτό συμβαίνει πολύ συχνά) ο ιδιοκτήτης του απαλλοτριούμενου είναι μικροϊδιοκτήτης. Οταν έχει λ.χ. στην κυριότητά του ένα μικρό οικόπεδο με κτίσμα και η αποζημίωση που του επιδικάζεται δεν του αρκεί για να αποκτήσει νέα στέγη. Και ενώ το μικρό οικόπεδο με το κτίσμα του αρκούσε και καλύπτονταν οι στεγαστικές του ανάγκες, μετά την απαλλοτρίωση όχι μόνο ξεσπιτώνεται αλλά και η αποζημίωση που του δίνει ο Δήμος δεν επαρκεί για να αγοράσει νέο σπίτι.
Το πρόβλημα αυτό στις περιπτώσεις των Αρμένικων, της Πέτρου Λεβαντή, σε μέρος του Τομέα Τειχών αλλά και σε πολλές διάσπαρτες περιπτώσεις μικροϊδιοκτητών σε όλο τον Δήμο μας, αφορά εκατοντάδες οικογένειες, οι οποίες και ξεσπιτώνονται και η αποζημίωση που τους καταβάλει ο Δήμος δεν επαρκεί για να καλυφτούν οι στεγαστικές τους ανάγκες.
Σημειώστε ότι :
α. οι δικαστικές αποφάσεις, για τον καθορισμό της αποζημίωσης, εφαρμόζουν γενικά και όχι εξατομικευμένα κριτήρια και δεν λαμβάνουν υπόψη εάν το απαλλοτριούμενο είναι το μοναδικό (και μερικές φορές πολύ μικρό) περιουσιακό στοιχείο του ιδιοκτήτη του.
β. σε πολλές περιπτώσεις, επειδή η διαδικασία της απαλλοτρίωσης αργεί πολλά χρόνια, τα υπό απαλλοτρίωση οικόπεδα δεν μπορούν να αξιοποιηθούν από τους ιδιοκτήτες τους για δεκαετίες.
Η παράταξή μας προσπαθεί ψύχραιμα, με γνώμονα το δίκαιο και την κοινή λογική χωρίς κραυγές και μικροπολιτικές σκοπιμότητες να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Το δικαίωμα της κάθε οικογένειας στην στέγαση είναι ιερό και η Διοίκηση οφείλει να το χειρίζεται με ιδιαίτερη ευαισθησία.
Αξονες με βάση τους οποίους αντιμετωπίζουμε τα ζητήματα αυτά είναι :
Α. Η Διοίκηση πρώτα από όλα θα πρέπει να εφαρμόζει την αρχή της αναλογικότητας. Να επιδιώκει δηλαδή το κοινωνικό όφελος εξαντλώντας όλες τις δυνατότητες που υπάρχουν για την εξεύρεση των λιγότερο επαχθών λύσεων για τους πολίτες.
Β. Κοινωνικά ευαίσθητος δεν είναι μόνο αυτός που μεριμνά για την επίλυση του στεγαστικού προβλήματος της εκπαίδευσης. Κοινωνικά ευαίσθητος είναι και αυτός που δίνει αξιόπιστες λύσεις στο βιοτικό πρόβλημα του μικροϊδιοκτήτη που του απαλλοτριώνεται το μοναδικό περιουσιακό στοιχείο και δεν έχει κυριολεκτικά «πού την κεφαλήν κλίναι».
Γ. Είμαστε τελείως αντίθετοι στην «σαλαμοποίηση» των περιοχών με την άσκηση ασφυκτικής πίεσης στους πιο ανίσχυρους οικονομικά μικροϊδιοκτήτες (προσφιλής και αυτή τακτική του Δημάρχου), οι οποίοι υπό το βάρος της διαιώνισης του προβλήματος καταφεύγουν σε αναγκαστικές - δήθεν οικειοθελείς συναλλαγές με τον Δήμο και τελικά στο ξεπούλημα των ιδιοκτησιών τους. Είμαστε υπέρ των συνολικών λύσεων κατά περιοχή με στόχο την εξεύρεση αξιοπρεπών λύσεων για τους συνδημότες μας.
Δ. Η Διοίκηση θα πρέπει να τολμήσει επιτέλους να καταβάλλει διαφορετικές τιμές μονάδας, μεγαλύτερες από τις συνήθεις δικαστικές, όταν και όπου η πραγματική οικονομική κατάσταση των ιδιοκτητών των απαλλοτριούμενων ακινήτων το επιβάλλει. Η πολιτική αυτή βεβαίως, η οποία είναι η μόνη κοινωνικά δίκαιη, απαιτεί ευρύτερη κοινωνική συναίνεση και νομιμοποίηση. Η παράταξή μας ασφαλώς τάσσεται υπέρ μιας τέτοιας τολμηρής πολιτικής και θα την στηρίζει όπου και όποτε χρειαστεί.
Από την άλλη πλευρά ο Σ. Δανιηλίδης μεταθέτει το πρόβλημα και καταφεύγει στην συνήθη πλέον λογική του εσωτερικού εχθρού. «Εκμεταλλεύεται» πολιτικά το ζήτημα και συκοφαντεί την αντιπολίτευση για ταύτιση με εργολαβικά συμφέροντα, νομιμοποίηση καταπατητών, αδιαφορία για τα στεγαστικά προβλήματα της εκπαίδευσης και άλλα τινά δυσώδη.
Δηλώνουμε ρητά και κατηγορηματικά ότι δεν ανεχόμαστε τον αυτοανακηρυχθέντα τιμητή των πάντων Σ. Δανιηλίδη να μέμφεται την αντιπολίτευση για τις όποιες επιλογές της. Ούτε το αλάθητο του Πάπα έχει αλλά (και κυρίως) ούτε την έξωθεν καλή μαρτυρία. Θα συγκρουόμαστε μαζί του όταν οι αρχές μας αλλά και το συλλογικό συμφέρον και η άποψή μας για το δίκαιο μας το επιβάλλουν.
2. ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΕΛΠΙΔΟΣ – ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΝΑ …. ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ.
Θέση στην σελίδα μας αυτή, αλλά και στην γενικότερη δραστηριότητα της παράταξής μας, έχουν όχι μόνο τα μεγάλα έργα αλλά και τα μικρά και καθημερινά προβλήματα των συμπολιτών μας η επίλυση των οποίων κάνει την ζωή μας πιο όμορφη και πιο ανθρώπινη.
Στις αρχές Φεβρουαρίου αντιπροσωπεία της παράταξής μας είχε συνάντηση με επιτροπή κατοίκων της οδού Ελπίδος. Μας αναφέρθηκε ως μείζον πρόβλημα της περιοχής, αυτό της έλλειψης θέσεων στάθμευσης των αυτοκινήτων παρά την λειτουργία του υπόγειου πάρκινγκ στην περιοχή. Το πρόβλημα επιτείνεται από την απαγόρευση στάθμευσης των αυτοκινήτων στην αριστερή πλευρά του ρεύματος κυκλοφορίας ανόδου δίπλα στην νησίδα από το γήπεδο του ΒΑΟ μέχρι το ύψος του κλειστού πάρκινγκ. Μάλιστα, κατά καιρούς, η δημοτική αστυνομία εξαντλεί την αυστηρότητα της με αλλεπάλληλες κλήσεις σε αυτούς που σταθμεύουν εκεί τα αυτοκίνητά τους. Τελευταίο κρούσμα η βροχή κλήσεων το διήμερο 28 – 29 Ιανουαρίου.
Η παράταξή μας με την επισήμανση ότι είναι πολυτέλεια να καταργούνται χώροι στάθμευσης σε μια λαϊκή γειτονιά όπου δεν έχουν όλοι οι συμπολίτες μας την δυνατότητα να πληρώνουν για την ενοικίαση θέσης στάθμευσης στο κλειστό πάρκινγκ, έφερε το θέμα στην συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της 11.2.2008. Επικαλούμενοι τις απόψεις των κατοίκων αναφέραμε ότι δεν δυσχεραίνεται η κυκλοφορία των λεωφορείων του Ο.Α.Σ.Θ. από τα σταθμευμένα οχήματα, ενώ η κατάργηση των θέσεων στάθμευσης θα έδινε τη δυνατότητα στους διερχόμενους οδηγούς να αναπτύσσουν μεγάλες ταχύτητες και να δημιουργούνται άλλα προβλήματα για την ασφαλή διέλευση των πεζών. Το Προεδρείο υποσχέθηκε να εισάγει σχετικό θέμα σε μελλοντική συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου. Παράλληλα προτείναμε την καθιέρωση κάρτας στάθμευσης κατοίκου στην περιοχή, η οποία θα αποτρέψει τη στάθμευση άλλων οχημάτων και μάλιστα φορτηγών που επιβαρύνουν το πρόβλημα.
Στην συνάντησή μας με τους κατοίκους, μας τέθηκε επίσης το πρόβλημα της ανεμπόδιστης χρήσης του πάρκου της οδού Ελπίδος από τους περίοικους και ιδίως τα μικρά παιδιά. Αναφέρθηκαν ακόμη τα προβλήματα που δημιουργούνται στη χρήση του πάρκου από τα μικρά παιδιά εξαιτίας της ανεξέλεγκτης χρήσης του είτε από εποχούμενους οδηγούς δίτροχων είτε από επιθετικά προς τα παιδιά κατοικίδια.
Συζητήσαμε εκτενώς το πρόβλημα με τους συνδημότες μας. Συζητήσαμε επίσης μορφές συλλογικής δράσης και αυτοοργάνωσής τους, επικοινωνίας και ευαισθητοποίησης των άλλων γειτόνων και ανανεώσαμε το ραντεβού μας. Αναπτύξαμε το θέμα στην Διοίκηση και το Δημοτικό Συμβούλιο και θα το παρακολουθούμε.
Το πάρκο της οδού Ελπίδος πρέπει με την αγάπη και την φροντίδα όλων μας και όχι μόνο με μέτρα αστυνόμευσης, να γίνει χώρος ηρεμίας και αναψυχής.
3. ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟ «ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ» «ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ».
Το περιοδικό «Εκτός των Τειχών» λειτούργησε μέχρι σήμερα ως όργανο προπαγάνδας της Διοίκησης και του Σ. Δανιηλίδη προσωπικά. Η παρουσία της παράταξής μας σε αυτό στοχεύει και στο να δώσει την δυνατότητα στον απλό πολίτη του Δήμου μας να ακουστεί το πρόβλημά του, μικρό ή μεγάλο και να αναζητηθεί λύση σε αυτό. Αυτός άλλωστε είναι και ο θεσμικός μας ρόλος.
Να γίνει το «Εκτός των Τειχών» ζωντανό κύτταρο της μικρής μας κοινωνίας. Να γίνει το «Εκτός των Τειχών» «Εντός της Κοινωνίας».
Πρέπει να πούμε ότι οι παρεμβάσεις μας από την σελίδα της παράταξής μας στο περιοδικό του Δήμου βρήκαν τεράστια ανταπόκριση από τους συμπολίτες μας. Η αγάπη τους και τα καλά τους λόγια μαζί με τα θετικά σχόλια και την επισήμανση μικρών και μεγάλων προβλημάτων του Δήμου μας δίνουν δύναμη να συνεχίσουμε με μεγαλύτερο ενθουσιασμό.
Στόχος μας είναι η δημιουργία ενός ευρύτερου κινήματος κοινωνικής κριτικής στο Δήμο μας. Η σελίδα μας αυτή στο περιοδικό του Δήμου αποτελεί ένα μικρό βήμα για τον ευαισθητοποιημένο πολίτη και τις επισημάνσεις του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου