ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

Το πρώτο ζήτημα που προκύπτει και πρέπει να απαντηθεί είναι ποιος φταίει για την οικονομική κρίση και πως φτάσαμε ως εδώ. Μας προκαλεί αγανάκτηση το ότι συντελέστηκε ένα έγκλημα σε βάρος του ελληνικού λαού, η χώρα μας καταστράφηκε κυριολεκτικά και δεν υπάρχει καταλογισμός ευθυνών και τιμωρία των υπευθύνων της κρίσης. Το γνωστό παραμύθι «δεν φταίμε εμείς, φταίνε οι άλλοι», δεν περνάει πλέον. Αν δεν κατονομαστούν οι υπεύθυνοι της οικονομικής καταστροφής της χώρας, δεν κινηθούν εναντίον τους οι νόμιμες δικαστικές διαδικασίες και δεν τιμωρηθούν, τότε το πολιτικό σύστημα και οι συγκεκριμένοι κάθε φορά φορείς του είναι συνυπεύθυνοι και υπόλογοι για την συγκάλυψη του εγκλήματος.

Ένα δεύτερο ζήτημα είναι ποιος θα πληρώσει την οικονομική κρίση και πως είναι δυνατό να υπάρξει κοινωνικά δίκαιη κατανομή των νέων βαρών και των νέων χρεών που δημιουργήθηκαν. Είναι άραγε δίκαιο «να πληρώσουν το μάρμαρο» για άλλη μια φορά οι φτωχοί, οι μικροσυνταξιούχοι, οι μισθωτοί και οι μικροεισοδηματίες ; Δεν φτάνει η αύξηση της επίσημης ανεργίας σε δυσθεώρητα ύψη (ο ίδιος ο υπουργός εργασίας προέβλεψε ποσοστό πάνω από 20 %) και η συνακόλουθη εκτίναξη της ανεπίσημης ανεργίας (υποαπασχόληση, μερική απασχόληση κλπ) ;

Η οργή και η αγανάκτηση για την κοινωνική αναλγησία της κατανομής των βαρών, τα οποία άλλοι δημιούργησαν και άλλοι καλούνται να πληρώσουν, γίνεται ηφαίστειο που δεν θα αργήσει να εκραγεί. Δεν είναι μόνο ο 13^ος και ο 14^ος μισθός που έκαναν φτερά αλλά είναι και άλλοι τρεις μισθοί που χάθηκαν από την άνοδο των τιμών των καυσίμων, της αύξησης του ΦΠΑ, των έμμεσων φόρων αλλά και την κερδοσκοπία. Όταν είναι γνωστό ότι οι πιο άδικοι φόροι είναι οι έμμεσοι.

Και ένα τρίτο ζήτημα. Το κράτος της διαφθοράς, της σπατάλης και της αναποτελεσματικότητας δεν είναι αυτοφυές, δεν έγινε από μόνο του. Το δημιούργησε ένα πολιτικό σύστημα που εμείς, ως πολίτες του, το συντηρήσαμε, το αναπαραγάγαμε και το διογκώσαμε. Ας δούμε και την δική μας, ατομική και συλλογική ευθύνη. Ας επανεξετάσουμε και ας αμφισβητήσουμε τις επιλογές, τις προτεραιότητες και τις βεβαιότητές μας.

Να αποδοθεί πραγματική δικαιοσύνη.

Να τιμωρηθούν οι ένοχοι.

Διότι αν και αυτή τη φορά κουκουλωθούν οι ευθύνες, η λαϊκή αντίδραση θα γίνει χείμαρρος και θα ξεσπάσει επί δικαίων και αδίκων.